Pojawia się i znika
67-letni Szojgu jest ministrem obrony Rosji od 2012 r. Pod koniec lat 90. XX w. był ministrem ds. sytuacji nadzwyczajnych. Pokazywał się w miejscach katastrof i wypadków, symbolizując ratowników walczących o ludzkie życie. Przyniosło mu to popularność znacznie wyższą od notowań ówczesnego premiera Putina i pojawiały się pogłoski o jego ambicjach prezydenckich. W 1999 r. Szojgu znalazł się na liście wyborczej świeżo utworzonej prokremlowskiej partii, obecnej Jednej Rosji. Niemniej, nie zdecydował się na rzucenie Putinowi wyzwania i udział w wyborach prezydenckich. Zdaniem ekspertów właśnie okazana wtedy lojalność jest źródłem pozycji Szojgu w otoczeniu Putina. Od około dekady oficjalne media publikują kadry z ich wspólnych urlopowych wypraw, najczęściej do rodzinnego regionu Szojgu — republiki Tuwy w azjatyckiej części FR.
Po inwazji rosyjskiej na Ukrainę Szojgu przez pewien czas nie pokazywał się publicznie. Wzbudziło to pogłoski, że popadł na Kremlu w niełaskę. Niemniej, ze względu na rolę armii pozycja ministra obrony rośnie, dlatego nazwisko Szojgu nie znikło z dyskusji o następcy. Zauważa się przy tym, że prezydentem Rosji zawsze był etniczny Rosjanin.
